Tamo…
Gde nebo je
spustilo ruke u mrak
U prostoru uzdisaja i
osmeha izgubljenog
našli se
I…Mirisali su
na naftalin
i slike požutele
Stopama koračali
po zemlji smrznutoj
Dok…
Drvored je plesao umesto njih…
Pod zavesom
zarobljenih oblaka
ruke se po lišću prosule,
trnje u oči skupilo,
usne zaključale…
Ljiljana Skelić Vemić: Sasvim požutelo
Prethodni tekst
Sledeći tekst
Ljiljana Skelić Vemić
Prve misli stavljene na papir, krenule su još u školskim sekcijama i đačkim listovima. Onda je naišao period koji je poeziju potisnuo duboko, gušio je... Nakon duge pauze, razmišljanje se promenilo. Dodir snova i seċanja, samouvereno opet stavlja u stihove. Lepotu jednostavnog kazivanja pretače u poeziju. Od 2015. godine svoju poeziju objavljuje po mnogim zajedničkim zbornicima, a 2018. objavljuje samostalnu zbirku pesama “U domu ljubavi, ni gost, ni udomljenik”. Vlasnik je samostalne radnje i živi u Čačku. Majka je dve odrasle ċerke.
