Mucanje je govorni poremećaj, a ispoljava se kao isprekidanost i nepravilnost govornog procesa, usled grčeva organa za artikulaciju, fonaciju i disanje. To je poremećaj govora u kojem je normalan tok govora prekinut čestim ponavljanjem ili produžavanjem govornih zvukova, slogova ili reči. Prekidi u govoru mogu biti praćeni učestalim treptanjem očiju, drhtanjem usana i/ili vilica ili drugim neobičnim oblicima ponašanja koja osoba koja muca radi dok pokušava da govori.
Mucanje pogađa osobe svih uzrasta, ali najčešće je kod dece u periodu između 2 i 6 godine. Dečaci tri puta češće mucaju nego devojčice. Mucanj se najčešće javlja u ranom uzrastu kada razvoj govora još nije završen. Uzroci mucanja još nisu u potpunosti istraženi, mada se uglavnom kao razloyi navode neke psihološke traume, stres ili strah koji izaziva hiperaktivnost centra u mozgu, što dovodi do poremećaja tečnog govora, odnosno mucanja. I nasledni faktori utiču na pojavu mucanja, ali i uticaji okoline. Postoji nekoliko oblika mucanja, a to su: fiziološko, primarno, tranzijentno, sekundarno i traumatsko.
Deca koja mucaju strahuju od podsmeha vršnjaka zbog čega se sve više otuđuju od društva, jer mucanje ne utiče samo na ritam, tempo i lakoću govora, već i na psihu. Kod deteta se javlja strah od govora, izbegava da govori da ne bi skretalo pažnju na sebe i tada počinju da se javljuju kompleksi. Samo oni koji mucaju znaju kako je to kada na sebi osete poglede vršnjaka, jer deca često ismevaju one koji se razlikuju.
Postoje razne metode koje se primenjuju u tretmanu dece koja mucaju.Bilo koja od tih metoda može ublažiti i sprečiti da razvojno mucanje pređe u doživotno. Zbog toga je potreban individualni pristup u lečenju svakog pojedinačnog slučaja. Lečenje mucanja kod dece se razlikuje u tome što vežbama prisustvuju i roditelji, koji na licu mesta uče ono što će sa decom raditi kod kuće. Potrebno je da se roditelji što ranije obrate logopedu kada primete simptome zastoja u govoru, produžavanja glasova ili ponavljanja slogova.
