THE AMERICANS „I LL BE YOURS“ (2017.)
JOŠ JEDAN BEND IZ L.A.
SANJIN ŠTRBAC
Grupa The Americans nije ironičnog naziva a i nije neka patriotska grupa koja će na benigan način slaviti američki način života u svim sferama života. Njihova misija je da slave i sviraju modernu američku popularnu muziku i to odlično rade. Na jako zanimljiv, svjež i uzbudljiv način,moderan ali i tradicionalan.Njihov izraz ima snagu u kojoj se može prepoznati dosta muzike koja čini ono najbolje u američkom bogatom i multikulturalnom zvuku koji je sazdan od uticaja sa barem četiri kontinenta.The Americans su četvorka koja zna šta hoće.
Njihovo pojavljivanje u jako značajnom i po istoriju moderne pop muzike izuzetno bitnom dokumentarcu „American epic“ (2016) im je pomogloda se probiju van užeg okvira publike. Dokumentarac govori od periodu 1920 – 1930 kada se u snimanju muzike došlo do revolucionarnih promjena. To je rađanje moderne muzike i otkrića u sferi tehnologije i portabl snimanja, mikrofona, izum novih zvučnika. Ljudi iz izdavačkih kuća su ,počev od 1920, išli po cijeloj Americi i snimali muziku, od bluesa, countrya ,soula, gospela, tex – mexa , zydeco muzike … Uhvatili su i životne priče svojih muzičara, od plantaža, krčmi ,zatvora, zabačenih sela. Mnogi od tih snimki su učinile današnju muziku ovakvom kako danas izgleda. Sigurno bi bila siromašnija za mnoga imena. Na toj tehnologiji i uslovima su snimali današnji muzičari. Bendovi i izvođači su snimali svoje najpoznatije pjesme .Nazvani su American Epic Recordings.Prvi su snimili The Americans .Zatim su uslijedili Jack White, Los Lobos, Taj Mahal, Alabama Shakes (koji su taj osjećaj opisali kao nešto neopisivo) , Merle Haggard, Willie Nelson, Rhiannon Giddens … Zabilježene su priče ljudi koji se sjećaju tih vremena. The Americans su također pratili Ashley Monroe iBetty LaValette i tokom tih snimanja postali neka vrsta „kućnog benda“. Uz brojnu ekipu koja se brinula za tehničke detalje ,kao producenti se javljaju Jack White, T – Bone Burnett i Robert Redford ,nimalo slučajno povezani. Jack White koji već duže vrijeme proučava istoriju snimanja muzike (primjer je „A Letter Home“ ,Neil Younga 2014. godine na Voice – O – Graphu ,zanimljivoj napravi koja liči na telefonsku govornicu ali i live albumima snimljenima na njegovoj etiketi Third Man Records ,koja će objaviti i muziku sa dokumentarca) , T – Bone Burnetta ,krakatog Teksašanina koji je oduvijek bio za avanturu ,od turneja sa Bob Dylanom,izvanredne solo – karijere i mnoštva produciranih sjajnih albuma ( Kris Kristofferson, Roy Orbison,Gillian Welch, Steve Earle, Elvis Costello, Joe Henry,Peter Case i mnogo fimske muzike ) i Robert Redforda koji kroz svoj „Sundance“ film festival protežira mnogo niskobudžetnih i sjajnih filmova. Za Retfoda je „American Epic “: “Americas greatest untold story , an account of the cultural revolution that ulimately united a nation“. Elem, rekli bi mi, „američka najveća neispričana priča , jedno svjedočanstvo o kulturnoj revoluciji koja je apsolutno ujedinila naciju.“
T – Bone Burnett kaže o The Americans : „Genius twenty – first musicians that are reinventing americana heritage music for this century“. Znači,genijalni muzičari iz dvadeset prvog vijeka koji su preoblikovali baštinu za današnji vijek.
A drugi uspjeh je bio poziv na svadbu poznate i svestrane , pomalo opasne holivudske glumice Reese Witherspoon.Ponuda koja se ne odbija i bend iz L.A. koji svira po svadbama .Zato ne bi trebalo previše kinjiti naše grupe ako neko zasvira i na nekoj svadbi.Nastup na svadbi ne čudi jer su se članovi grupe Patric Ferris (vokal,gitara ), Zac Sokolow (gitare, bendžo, frula,mandolina), Tim Carr (bubnjevi) i Jake Faulkner (bas) upoznavali i na umjetničkim studijama koje proučavaju izvornu muziku. Sve od bluesa, jazza, afričke muzike, pa do cajun i zydeco muzike.Pratili su ,nekad, Nick Cavea i Lucindu Williams.
Zapadna obala je dobila još jedan veliki bend , mnogi navode Dawes kao njihove svježije prethodnike koji nisu u istom sjajnom raspoloženju kao na prvim albumima.
The Americans su grupa koja ima fantastičan vokal u Ferrisu ,koji je sposoban da mijenja tempo, brzinu, dubinu i umnogome doprinosi tonu i boji pjesme.To je jasno na svakoj od 11 pjesama na ovom albumu. Jedan atipičan vokal koji nam nudi usporedbe sa mnogim autorima u raznim žanrovskim idiomima, od Springsteena, John Fogertya , Sun studio autora, autore iz garažne blues ekipe ili Paisley Underground ili The Blasters ili grupe X ili soul pjevača ,kalifornijske trubadure. Podsjeća i na, od kritike i kolega hvaljenog Chris Stapletona koji ove godine ima album na kojem dominira njegov veličanstven vokal. Njihova pjesma ide u raznim pravcima ,od bržeg uvoda u laganiju sredinu ili obrnuto ili čak kao kod garažnih bendova u više pravaca .Najveći rock kritičar i publicista ili kulturni kritičar danjašnjice, Grail Marcus (autor knjiga o Bob Dylanu,Elvis Presley , The Doors, Van Morisonnu, punku ili čuvene „Mystery train“ ,američkim fenomenima u kombinaciji sa filmom,politikom,muzikom,priređivač knjige tekstova velikog Lester Bangsa…) na Real Life top 10 na Pitchforku ,uz pjesme Rhianne,Heron Obvlivion, Rickie Lee Jones je uvrstio i pjesmu „Right stuff“ sa ovog albuma The Americans i piše „From the first rolling guitar notes , carrying sadness and defiance like dust, this sweeps me up : I want to know everything about where that feeling came from and where it s going“. Dakle, Marcus piše da“ od prvih kotrljajućih gitarskih rifova, noseći tugu ,prkosi kao pijesak , to me iritira : Želim da znam sve o tome odakle taj osjećaj dolazi i gdje odlazi.“
Upravo je to i ključno pitanje i putovanje , odakle sva ta kotrljajuća tuga i prkos dolaze, gdje odlaze i kako su tako majstorski upakovani.
Na početnoj pjesmi „Nevada“ možemo zamisliti da to može biti omaž Springsteenu i njegovoj „Nebrasci“.I novom američkom rocku.
Ta „Right stuff“ gitarski sjajno odsvirana, prelazi sa jednog nivoa na drugi ,fantastičan vokal i Los Lobosi iz sredine karijere u suštini pjesme.
U „ Stowaway „ sjajni garažni blues rock, kao iz Detroita.Naslovna „I ll be yours „ naslovna pjesma, akustična gitara, Sun Studio i ekipa iz Memphisa. U „Gone at last „ potentna storija, perfektno odpjevana, žanrovski miks .Nižu se „Harbor lane“ ,country rock, jedna od najboljih pjesama na albumu ,sa bržim početkom ,usporenom sredinom, izvanrednim vokalom, koji lagano ide od sporijeg do bržeg tempa , album zatvara „Bronze Star“ gdje ima dosta CCR a i „Daphne“ ,lagana balada koja opet asocira na Springsteena sa divnim klavijaturama.Uz album ide i bendžo, violina i dosta instrumenata u pozadini.
Vrhunska muzička rafiniranost i obrazovanje idu zajedno sa mladalačkom tugom i prkosom . Efektno, uz citate, buntovno i fascinantno.
