JANUARske pozorišne premijere i gostovanja u Beogradu

Više o premijernim predstavama: 
… I OSTALI, UK Vuk Stefanović Karadžić u 20h
Mina Ćirić, Galina Maksimović, Neda Gojković i Maša Radić 

Režija: Stevan Bodroža 
Igraju: Anđela Jovanović, Željko Maksimović, Bojana Zečević i Nikola Šurbanović 

Premijera: 6. oktobar 2017.

Režija: Snežana Udicki
Igraju: Jovana Pantić, Kristina Pajkić, Jovana Jokić, Ksenija Melentić, Siniša Maksimović, Miloš Vojnović, Strahinja Barović, Ivan Tomašević, Borivoj Božanić, Vladimir Milojević, Nikola Breković, Marko Ribić, Lea Marković i Ognjen Teodorović

Na sam pomen imena poznate i kontroverzne špijunke, u gledaocu nastaje asocijacija da unapred zna da ga očekuje neka vrsta trilera o ovoj opasnoj ženi, jer je upravo ona arhetip fatalnosti. Naša predstava je u žanrovskom smislu najmanje triler, a najviše melodramska priča o pokretačkoj i nezaustavljivoj snazi ljubavi, koja često može da ode u pravcu koji nismo mogli ni da predvidimo. Drama “Mata Hari” prikazuje borbu jedne u početku tek pomalo neobične žene koja je želela porodicu i mir, a postala je simbol opasnosti i pohote, a na kraju životnog kruga – žrtva svega onoga što ju je izdvajalo iz okoline – potrebe za ljubavlju, upornosti, strasti, samosvesti, ambicije i vremena u kome je živela, a takvim ženama se različitost retko prašta. 
Sto godina nakon njene smrti, slušamo priče da smo formirali društvo u kome se na globalnom nivou položaj žene navodno promenio, ali suštinski je većina stvari ostala ista: sama žena se teško bori protiv muškarca, u svim segmentima: svedoci smo svakodnevnog nasilja nad ženama, oduzimanjem dece od strane uticajnih muževa, bespoštednoj borbi za opstanak na poslovnom planu i na kraju, svedoci stradanja običnog čoveka u igri s moćnicima. 
Margaret Zele kreće vrlo mlada na svoj put, kao Alisa u zemlju čuda, očekujući ispunjenje svih mladalačkih želja, ljubav, spokoj i životnu stabilnost, a na njemu postaje Mata Hari, manipulativna žena sa lažnom biografijom, spremna na svaku vrstu opasnosti da bi došla do svog cilja. Zemlja čuda s početka kruga se pretvorila u Dedalov lavirint, a nevinost Alise u bespoštednu borbu za opstanak. Snežana Udicki

FEN MO (balet), Narodno Pozorište, velika scena (Gostuje Pekingška plesna akademija, Kina) u 19.30h

Koreograf: Ljeng Ćun

Preko 30 učesnika jedne od najprestižnijih plesnih škola u svetu, u živopisnim scenama prikazaće život pokretima kroz jedinstvenu formu estetike kineskog slikarstva.

Fen mo je inspirisan izrekom Ako slikar može dočarati pet boja samo korišćenjem mastila, smatramo da je uhvatio suštinu. Ali, ukoliko je slikarev um usmeren na tih pet boja, suština će mu izmaći, uzeto iz Registra slikarstva svih dinastija Jan Juan Žanga iz dinastije Tang (618-907).
Koreograf se trudi da prikaže život pokretima plesača kroz jedinstvenu formu estetike kineskog slikarstva. Način na koji mastilo prodire kroz pirinčani papir i rasipa se na tamne ili svetle nijanse, vlažne ili suve, intenzivne ili zamućene, upravo je poput pokreta plesačevog tela: udisanje ili izdisanje, pokret ili mirovanje, otvoreno ili prikriveno, brzo ili sporo, u porastu ili u opadanju. Ovaj ples u potpunosti koristi tradicionalne elemente, kao što su „dah“, „štule“, „kosa“, „rukavi“, „mač“, „lepeza“, „suncobran“ i „suknja“, da bi preneo osećanja kao što su: „privrženost“, „izuzetnost“, „zaljubljenost“, „žaljenje“, „tuga“, „opuštenost“ i „ljubav“ u kineskom duhovnom svetu, koje su sastavni deo istorijskog i kulturnog pamćenja i prenošenja klasičnog kineskog duha na nove generacije.

NOČNI ŽIVOT, Narodno Pozorište, velika scena (Gostuje Zagrebačko kazalište mladih, Hrvatska) u 19.30h, trajanje: 2h
Ivan Vidić

Premijera: 23. decembar 2016.

Režija: Paolo Mageli
Igraju: Ervin Palfi, Atila Seke, Monika Pešic, Hermina G. Erdelji i Čaba Ralbovski

Čekali smo to 21. stoljeće, sjećam se, kao da će ono samo i po prirodi stvari riješiti naše stare, povijesne probleme. Da će dugo očekivana svijetla budućnost rastjerati mrak poznatih nedoumica. A onda smo se , potpuno nespremni, zatekli u Vremenu novih tehnologija, otuđenih komunikacija, globalizacija, tranzicija, privatizacija, diskriminacija… i na kraju demokracija koje su se mehanizmom dizanja ruku onih što su oteli većinu brzo prometnule u demokrature. Vremenu koje nas svojom brzinom i nerazumijevanjem različitosti gura na margine dostojanstva, koje ukida ostatke naših Utopija, zabranjuje nam snove, briše naše  zabrinute Identitete.
Teatar, da bi opstao u takvom vremenu i oteo mu, označio i opravdao svoj prostor, mora imati – razlog. Pozornica ostaje mjesto različitih estetika, ali prestaje biti alibi za ne postavljanje pitanja, za ne postojanje emocija.
Koji je razlog za Noćni život?
Zapitati se je li pobuna danas moguća? Je li revolucija danas samo prašnjavi dio historijskog pamćenja? Mogućnost preokreta tek isprazna tlapnja? Tema ovog Vidićevog komada jesu različiti pokušaji otpora represivnom, depresivnom. Vrijeme, mjesto i nezadovoljstvo spojilo je  ljude različitih generacija, društvenih statusa, životnih odabira. Ali izgubljenost u besperspektivnosti svakodnevice, potraga za emocijama, borba za ostvarenje vlastitog identiteta – zajednička im je. Veže ih potraga za iznevjerenim očekivanjima, za zagubljenim identitetom. Za identitetom čiji su parametri ostavljeni na redefiniranje ovoj našoj suvremenosti. Stoga oni snuju pobunu nadajući se promjeni koja bi ima dala vlast u ruke. Vlast koja bi im vratila kontrolu nad vlastitim sudbinama. No u ruke dobivaju tek vrući krumpir pa pobuna naših junaka ostaje tek još jedan uzaludan pokušaj, nedozvoljeni san. Osuđen na neuspjeh prije nego što je i započeo. A mi smo, na ovim prostorima, već navikli na sizifovske pokušaje, dobili smo kamenom po glavi. Zato imamo potrebu pokazati taj kamen, smrviti ga. Pojesti svoj vrući krumpir. Noćni život kao literarni predložak stoga omogućava kazališni dijalog s ovim prostorom i publikom ove predstave. Željka Udovičić Pleština

MALO O DUŠI, Bitef Teatar (Gostuje CZK Tivat i Kraljevsko pozorište Zetski dom, Cetinje) u 20h
adaptacija 14 pesama Vislave Šimborske iz zbirke Trenutak

Režija: Varja Đukić 

Vislava Šimborska je dobitnice Nobelove nagrade za književnost 1996. godine. Kolaž, kao dominantan pristup u oblikovanju forme čitave predstave kroz nekoliko segmenata kojima se u vidu dijaloga, pratnje i diskretnog muzičkog senčenja, oblikuje čitanje poezije Šimborske.

Izbor je “diktirala” dramaturška ideja da se u tri “nivoa” razvije monološka, dijaloška i konačno poezija koja izlazi svjesno tematski u dijalog ne samo sa čitaocem pojedinačno, već sa grupama, narodima, čovječanstvom. U tri sam segmenta dramturgiju adaptacije formirala. U prvom dijelu pjesme Trenutak, Oblaci, Negativ, Ćutanje bilja, Rani sati, Djevojčica svlači čaršaf sa stola, razvijaju suodnos faktogrfije, pjesnikinje smrti dok se upravo odvija neka vrsta buđenja, rađanja prvobitne dimenzije – portage za relativizaciom trajanja. Naslovna pjesma Trenutak upravo je pokušaj apsolutne relativizacije vremena. Slijede pjesme koje se razvijaju ritmički i muzički, mijenjaju poziciju sagledavanja sopstvene pozicije u odnosu na jezik, prirodu, pol, drugi pol, ljudski rod, ontologiju, antropologiju, biologiju, filozofiju, sociologiju, politiku, fiziku… U drugom dijelu se u pjesmama Tušta i Tma, Tri najneobičnije reči, Iz sećanja i Lista uzete, uzimam kao situaciju u kojoj realizujemo karnevalizacije prirode pjesništva – pjesnikinje, glas razmjenjuje dijaloški sa publikom. U trećem, karnevalizacija, poezije koja samu sebe kao subjekta relativizuje, svoje domete, ulogu, društvene funkcije, preobrati se u direktnu, angažovanu i neupitnu etičku poziciju. Počinje upravo pjesmom po kojoj predstavi dajem naziv Malo o duši. Recimo da je tačnije sve što sam namah našla, a ne slučajno, kako Jung definiše dušu kao “svjetski problem”. Upravo je tom, u samoj definiciji i upotrebi pojma moguće tragati za dramaturgijom, adaptacijom poezije Šimborske. Zanima me ne samo njen karakter, već tačka preloma, navodna tačka, u kojoj duša “socijalizuje”, dijalogizira u značenjskom i u smislu izraza značenja – dramskom i muzičkom. A ta “igra” “pjesnikinje u duši, duše pjesnikinjine, nije razdvojiva od suočavanja sa svakodnevnim prizorima koje prakticira ljudska vrsta – bezdušjem, ogoljenim postupcima koji se masovno u oblicima društvenih zajednica prakticiraju. Varja Đukić
KIČMA, Bitef Teatar (Gostuje NP iz Subotice) u 20h
Ingrid Lausund

Premijera: 10. mart 2017.

Režija: Veljko Mićunović
Igraju: Ervin Palfi, Atila Seke, Monika Pešic, Hermina G. Erdelji i Čaba Ralbovski

Predstava se bavi kritikom liberalnog kapitalizma na komičan način. Delo slikovito dočarava borbu za opstanak u savremenom poslovnom svetu. Radnja se odvija u fiktivnim korporativnim preduzećima nemačke, a gledaoci će lako moći da pronađu sponu sa Srbijom i sveopšte narušenim moralnim vrednostima u svetu.