Imponiralo mi je tvoje odijevanje fraza u ledeni grimiz.
Tada bih izmorena od posvemašnih opijuma
U nadmoćnim kavezima izgorjelih usana
Gorko ispila kalež saveza.
Ti nisi doživio ispunjenje katarze,
Miris okupanih periferija ponad grada.
Safirne mjesečeve mijene što ih načiniše tragovi trepavica,
Posrebrenih težnji krhkog bića.
Sada, stavljam zarez na podatnost neostvarivosti,
Koja me među lišćem ocvalog poraza
Neprestano nadjačavajući krik otet iz dubina;
Uzalud podsjeća na glas baršuna.
