Dela „Doručak na travi“ i „Pijana lađa“ ubrajaju se u najznačajnija dela jugoslovenskog modernog slikarstva. Forme su snažno istaknute, linija je oštra, kolorit svetao. „Pijana lađa“ podstaknuta Žerikoovim „Meduzinim splavom“ predstavlja ključno ekspresionističko delo.
Pored velikog broja ženskih aktova, njegova omiljena tema je mrtva priroda, a najviše pejzaži iz Pariza i rodnog Srema. U završnoj etapi svog stvaralaštva Šumanović polako ulazi u podneblje poetskog realizma. Materija postaje gušća, boja tiša, forma mirnija. Slika „Crveni ćilim“ koja pripada tom poetsko-realističkom ciklusu čuva afektivni naboj. To isto važi i za slike nastale pošto se razboleo i vratio u Šid. U njima se javlja gusta, reljefna površina kao pozadina samog motiva (Akt u crvenoj fotelji, 1932-34).
Na kraju treba istaći da Sava Šumanović ostaje zabeležen u istoriji jugoslovenskog slikarstva kao jedna od najznačajnijih ličnosti 20. tog veka.
*** završni deo…
