I
Iz petnaestog stoleća potiče,
A zidinama mač horde nadjača,
Pod udarima silnih osvajača,
Oko nje šuma starogodna niče!
Hrama se svetlost polagano gubi,
Zbog nadiruće vekovne strahote,
Ali je vreme krhko spram lepote,
Sveti Gavrilo crkveni krst ljubi!
Šumadijska se eparhijska slava,
Skrivana dugo iz oltara budi.
Jarušičani, hristoliki ljudi,
S verom u Boga prosvetljenog stava,
Uz volju Sveca i slavljenog Hrista,
Podižu crkvu novu da zablista!
II
Kameni temelj sakrivenog hrama,
Zemlja je hladna prekrivala prahom
I arhanđelskim plamenom i dahom,
Iznova blesnu žiška verskog plama!
Ispod oltara još žubori voda
I pitki izvor blagodatno teče,
Nevid, slepilo kapi vode leče,
A podno nebnog anđeoskog svoda,
U pitomini zatrepere zvona
I Vožda Đorđa ikone prizovu,
Da se pomoli tiho Svetom Slovu,
Isus nadgleda Jarušice s trona,
Dok crkva stara – zakopana davno,
Nadživi zulum i nevreme stravno!
Rača, 27.12.2016.
Saša MIĆKOVIĆ
